ស្រីអនាថា អាស្រ័យនៅក្នុងរោងនាយស្មូនឆ្នាំង ចាំមើលផ្លូវកូនទាំង ៥ ដែលនាំគ្នាទៅមើលការស្វយម្ពរនាង ទ្រៅបទី បុត្រទៅបាត់យូរពេកខុសពេលវេលា នាងក៏ព្រួយក្នុងចិន្ដា ក្រែងថាកើតហេតុភេទភ័យឡើងក្នុងស្រុកគេ ខណៈនោះ នាងឮសូរសន្ធឹកជើងដើរចូលមកដល់ ដឹកទាំងដៃនាងក្រមុំមួយមកផង សឹងតែកាយដោយគ្រឿងប្រដាប់ដ៏វិចិត្រ សុទ្ធតែពេជ្រ-និលចិន្ដាព្រោងព្រាយ ខណៈដែលបែរទៅឃើញនាងធីតាទ្រង់នូវឆោមឆើតឆាយ សេចក្ដីបីតិត្រេកអរក៏ផ្សាយសព្វសារព៌ាង្គរាងកាយ គ្រាន់តែក្រឡេកទៅឃើញ នាងក៏នឹករឿងរហូត មាតានិងបុត្រក៏សន្ទនាប្រាស្រ័យគ្នាតាមទំនៀម ព្រះរាជកុមារទាំង ៥ ក៏ទូលរៀបរាប់រឿងសិទ្ធិជោគដែលខ្លួនធ្វើការមានថ្វីដៃ ឲ្យនាង ជននី ស្ដាប់ តាំងពីដើមដល់ចុង ។
ឥឡូវនេះ នឹងសម្ដែងអំពីហេតុការណ៍ ដែលប្រព្រឹត្តទៅក្នុងព្រះរាជវាំងក្រុងបញ្ចាល ព្រះរាជ ទ្រុបទ ប្រថាប់ក្នុងបន្ទប់ក្រឡាព្រះបន្ទំតែមួយព្រះអង្គ ក្រៅអំពីនោះក៏មានអ្នកថ្វាយង៉ានផ្លិត (អ្នកបក់ថ្វាយ) ទ្រង់ជញ្ជឹងជ្រប់ដល់ព្រះគ្រោះរបស់ព្រះអង្គ បន្តិចស្ដេចក្រោកឡើងទឹងតាំងធាក់អ្នកនេះអ្នកនោះ ដែលនៅជិតថ្វាយង៉ានផ្លិតក្នុងវេលានោះ ខណៈនោះព្រះរាជឱរសចូលទៅគាល់ក្នុងបន្ទប់ មានភក្ដ្រផូរផង់ញញឹមញញែមរីករាយព្រះរាជាធ្វើព្រះភក្ដ្រតឹងធ្មឹងទៅរកឱរស លុះស្វាងព្រះក្រោធហើយត្រាស់សួរថា ទ្រៅបទី នៅឯណា អ្នកណាបាននាង ឱកូនសំឡាញ់ឪពុក ព្រះសូរសៀងដែលត្រាស់ចេញមក ញ័រហើយស្អកស្អា ទ្រង់គង់ស្ងៀមបន្តិចត្រាស់តទៅទៀតថា ឱកូនឪពុក អំពីនេះជាដើមទៅនាងតោងដើរសូមទានគេចិញ្ចឹមពោះរាល់មាត់ទ្វារផ្ទះអ្នកដទៃ ទានវត្ថុដែលបុគ្គលលះដោយការុណ្យចិត្ត និងប្រាណីនេះឯង ជារាជបណ្ដាការរបស់នាង ភាជន ដែលនាងកាន់ត្រាច់សូមទានគេនោះ ទុកជាគ្រឿងប្រដាប់ត្បូងរបស់នាង អនិច្ចាឪពុកនឹងទ្រាំអត់សេចក្ដីវេទនាអស់នេះបានឬ កាលឃើញកូនស្រីស្ពាយយាមនៅស្មារដើរសូមទានគេ ឪពុកបានសាងអកុសលកម្មទុកអំពីកាលណាហ៎្ន ទើបបានទទួលសេចក្ដីអវមាន (មើលងាយ) ដូចនេះ អនិច្ចា ឪពុករម្ងាប់ទុក្ខក្នុងរឿងនេះមិនបាន ហើយព្យាយាមដូចម្ដេច ៗ វាក៏មិនបាត់ក្រំក្នុង អាពុកប្រឹងអត់សង្កត់ណាស់ ទាស់តែស្គមទ្រមខ្លួន របស់ដែលផុតវិស័យសតិបញ្ញានឹងកែខៃ ឬអស់ផ្លូវនឹងដើរហើយ ឪពុកនឹងធ្វើម្ដេចបាន ឪពុកតាំងចិត្តថានឹងលើកឲ្យទៅអរជុន តែព្រះដ៏ធំជាម្ចាស់សួគ៌មកបណ្ដាលឲ្យឃ្លៀងឃ្លាតទៅយ៉ាងដទៃ ឪពុកដឹងច្បាស់ហើយថា ការយំខ្សឹកខ្សួលមិនជាប្រយោជន៍ តែទុក្ខនេះជាមរណទុក្ខរបស់បិតាហើយ បិតាមិនអាចនឹងរម្ងាប់បានបានដោយឧបាយយ៉ាងណាឡើយ ។
ធ្ឫស្ដ-ទយុម័ន ក្រាបទូលដោយសម្ដីដ៏ល្ហែមថា បពិត្រព្រះជនកនាថ សូមព្រះអង្គចូលបន្ទោរបង់នូវសេចក្ដីសោកសៅអស់នេះចេញ អំពីព្រះកោមលចុះព្រះករុណា អរជុនជាអ្នកបាននាងទៅជាប្រាកដហើយ ។
ព្រះរាជាមានព្រះអស្សុជលកំពុងហៀរហូរ ក៏ស្វាងចែសដោយពលវបីតិក្នុងខណៈនោះ ត្រាស់សួរជាប្រញាប់ថា មែនឬ ឯងដឹងបានយ៉ាងម្ដេច អើឯងនិយាយទៅមើល ។
ព្រះឱរសទូលប្រព្រឹត្តហេតុថា កាលព្រាហ្មណ៍នាំព្រះនាងបង (ព្រះជេដ្ឋកគិនី) ទៅកាន់ទីសំណាក់ ទូលព្រះបង្គំបានលបតាមទៅមើលមិនឲ្យគេឃើញ លុះគេចូលទៅក្នុងទីសំណាក់របស់គេ ទូលព្រះបង្គំផ្ទៀងត្រចៀកលបស្ដាប់អំពីក្រៅទ្វារ បានដឹងរឿងនេះច្បាស់ ក្នុងកាលដែលនិយាយរៀបរាប់ឲ្យមាតាគេស្ដាប់ ទូលព្រះបង្គំទើបដឹងបានថាព្រាហ្មណ៍ ១ ពួកគ្នា ៥ នាក់ ស្លៀកដណ្ដប់ស្បែកអម្រឹតនោះគឺ បាណ្ឌវកុមារបងប្អូនទាំង ៥ ប្លមអង្គមកមុខគួរអាសូរ បាណ្ឌពកុមារ និងមាតាបានសេចក្ដីព្រួយលំបាកជាបំផុត ព្រោះទុយោជន៍គិតឫស្យាដុតមន្ទីររបស់គេ ដើម្បីឲ្យស្លាប់ក្នុងគំនរភ្លើង តែគ្រោះជា ពាណ្ឌពកុមារដឹងខ្លួនបានជាមុន ទើបនាំគ្នារត់តាមផ្លូវបាដាល រួចអំពីភ័យមក បាននាំគ្នាដើរផ្លូវមកជាមួយនឹងពួកព្រាហ្មណ៍ ទាល់តែមកដល់ក្រុងបញ្ចាលនេះ ព្រះរាជាទ្រង់ជឿជាក់អស់សង្ស័យ ទើបត្រាស់ថា កូនឯងចូរទៅប្រាប់អគ្គមហាសេនាបតី ឲ្យគេទៅស៊ើបសួរយកសេចក្ដីពិតមកឲ្យបាន ។
ខ្ញុំរាជការមួយពួកទទួលរាជឱង្ការហើយ នាំគ្នាដើរសំដៅទៅផ្ទះស្មូនឆ្នាំង មន្ត្រីអម្បាលនោះចូលទៅថ្វាយគំនាប់បាណ្ឌពកុមារ ហើយម្នាក់ក្នុងពួកមន្ត្រីដែលទៅនោះ ទូលប្រព្រឹត្តហេតុដល់រាជកុមារដែលបាន ទ្រៅបទី ថាៈ យើងខ្ញុំនាំគ្នាសម្ដែងសេចក្ដីអំណរដែលលោកមានជ័យការដែលលោកសម្ដែងស្នាដៃក្នុងថ្ងៃនេះ ពួកអ្នកចម្រៀងនឹងចងជាបទកាព្យទុកសម្រាប់សង្គីតប្រគំច្រៀង ពួកចិន្តកវីរាជប្រាជ្ញពង្សាវតារនឹងចារឹករឿងនេះ ទុកក្នុងពង្សាវតារឲ្យខ្ចរខ្ចាយ និករជាតិទាំងឡាយក៏នឹងមនសិការចាំទុក រហូតកល្បាវសានដោយឆន្ទនិយម កាលក្សត្រិយ៍ទាំងឡាយបាញ់មិនត្រូវវង់នោះ ខត្តិយាធិបតីរបស់យើងព្រួយព្រះហឫទ័យថា ព្រះរាជធីតារបស់ព្រះអង្គ គង់តោងនៅជាលីវសាវកែរកគូគ្មានរហូតជីវិត រឿងនេះជាទុក្ខធំគ្របសង្កត់ព្រះហឫទ័យ តើឥឡូវនេះយើងខ្ញុំសូមអរគុណលោកយ៉ាងខ្ពស់ដែលលោកបានកំចាត់មេឃមីរ ពោលគឺសេចក្ដីកង្វល់ដ៏ធំសឹងគ្របសង្កត់ព្រះហឫទ័យព្រះករុណាចេញទៅបាន ក្នុងវេលានេះយើងខ្ញុំយល់ឃើញថា ក៏ល្មមនាំមកបញ្ចេញចែកគ្នាស្ដាប់បាន ហើយមិនមែនជាការល្មើស ក្នុងការរក្សាសេចក្ដីសម្ងាត់ក្នុងព្រះហឫទ័យនោះទេ គឺអំពីដើមមកទ្រង់បំណងនឹងឲ្យអរជុន អ្នកដែលល្បីនាមទួទៅទាំងសកលជម្ពូបានធីតារបស់ព្រះអង្គ តែវេលានេះក៏ទ្រង់ព្រះបីតិយ៉ាងលើសលន់ ព្រោះព្រះធីតាមិនតោងនៅជាលីវសាវកែ ហើយព្រះអង្គឆ្ងល់ខ្វល់ព្រះហឫទ័យជាពន្លឹក ចង់ជ្រាបជាតិត្រកូល នឹងស្រុកកំណើតរបស់អ្នកមានជ័យរហូតដល់វេលានោះ ដែលមកបានដឹកដៃ ទ្រៅបទី ព្រះរាជធីតាមក ។
បាណ្ឌពរាជកុមារអង្គធំ (គឺយុធិស្ឋិរ) ទទួលភារៈទទួលនិយាយតតបពួកខ្ញុំរាជការដែលមក ដោយព្រះអង្គឯងទ្រង់មានបន្ទូលថា ខសន្យាការស្វយម្ពរដែលស្ដេចក៏ទ្រង់ដ៏ទ្រង់នូវឥស្សរស័ក្ដិដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់អ្នកទាំងឡាយ បានប្រកាសហើយនោះអ្នកទាំងឡាយនឹងយើងទាំងអស់គ្នា ក៏បានជ្រួតជ្រាបសព្វគ្រប់ហើយ អ្នកណាក៏អាចនឹងចូលទៅប្រឡងលថ្វីដៃបានគ្រប់ ៗ គ្នា បណ្ដាលដែលនៅក្នុងទីនោះ ឯខសន្យានោះសុភាពបុរសនេះណែ បានបដិព័ទ្ធហើយដោយប្រពៃ ព្រោះហេតុនេះព្រះធីតាជាម្ចាស់របស់អ្នកទាំងឡាយទើបបានជាគូភិរម្យរបស់គេ ទោះបីអាក្រក់ល្អក៏តាមយថាកម្ម ។
ពួកខ្ញុំរាជការអម្បាលនោះ ចេញទឹកមុខងឿង យុធិស្ឋិរមិនចង់ឲ្យខ្ញុំរាជការទាំងនោះងឿងឆ្ងល់ ទើបពោលទៅទៀតថា មនុស្សទួទៅគ្មានអ្នកណាមួយឡើយសង្ស័យថា អរជុនជាអ្នកចម្បាំងដ៏ឯករកគូប្រៀបគ្មាន ហើយតោងមិនសង្ស័យតទៅទៀតថា អរជុនប្រាកដ មិនមែនអ្នកដទៃមកអំពីណាដែលបានព្រះធីតាជាម្ចាស់របស់អ្នក យើងសូមសម្ដែងសេចក្ដីគាប់ចិត្តនឹងអនុមោទនាដល់ចៅហ្វាយនាយរបស់អ្នក ដែលបានឃើញការសម្រេចផលតាមប្រាថ្នា នូវរបស់សឹងគិតទុកមកជាយូរយារហើយនោះ ។
កាលពួកខ្ញុំរាជការបានស្ដាប់ដូចនោះ ក៏ក្រោកឡើងព្រមគ្នា ថ្វាយគំនាប់ឱនលំទោនហើយក៏លាទៅ សេចក្ដីបំណងរបស់គេវេលានេះក៏សម្រេចពិតឥតសង្ស័យ មកលសួរយកការពិតបាន តាមដែលម្ចាស់ជីវិតប្រើមក គេក៏រីករាយនាំគ្នាត្រឡប់ទៅក្រាបទូលប្រព្រឹត្តហេតុដល់ព្រះរាជាវិញថា ការដែលត្រាស់ប្រើទៅនោះ ឥឡូវសម្រេចដូចព្រះហឫទ័យបំណងហើយ ។
កាលបានសេចក្ដី តាមដែលត្រាស់ប្រើឲ្យទៅស៊ើបក្នុងជាន់ក្រោយនោះហើយ គ្រានោះត្រាស់ឲ្យមានមហោស្រពក្នុងព្រះរាជមន្ទីរ នឹងត្រាស់ឲ្យទៅអញ្ជើញបាណ្ឌវកុមារទាំង ៥ ចូលមកគាល់ មានការទទួលតាមខត្តិយប្រវេណី ក្នុងទីសម្រាប់ទទួលមន្ត្រី ទ្រង់ចូលទៅឱបឱរសប្រសា និងបងប្អូនទាំង ៤ អង្គ ទៀតតាមលំដាប់ ត្រាស់សន្ទរកថាទទួលសម្ពន្ធមិត្រមេត្រី នឹងទទួលប្រកាន់សព្វភ័យទាំងពួងក្នុងរាជធានីរបស់ព្រះអង្គ មិនឲ្យមានមោះថ្លោះការបាន ។
លំដាប់នោះទ្រង់ឲ្យចាត់ការស្វយម្ពរវិវាហមង្គល រាជធីតា ទ្រៅបទី សមស័ក្ដិ សមកិត្តិយស នៃខត្តិយធីតាគ្រប់ប្រការ ទាំងឲ្យមានការល្បែងលេងតាមទំនៀមវិវាហសម្ពោធ ពួកបាណ្ឌកុមារក៏ដោះគ្រឿងប្លមចេញ នៅជាសុខក្នុងអារក្ខារបស់ព្រះចៅបញ្ចាលរាជ ជារាជសម្ពន្ធមិត្រដ៏ប្រសើរស្មើចិត្តនោះហោង ។
ដកស្រង់ចេញពី ស្នាដៃកូនខ្មែរ Website
