ដំនើររឿង
កាលពីព្រេងនាយ មានបុរសប្តីប្រពន្ធ នាំគ្នាទៅសួរបងប្អូននៅភូមិត្រៃសណ្តែកដើរៗ ទៅប្រទះនឹងអាតម្លង់ ៧ សន្តាន កំពុងតែទឹមគោភ្ជួរស្រែ ។ បុរសប្តីប្រពន្ធនោះ សួរថា «អ្នកអើយអ្នក! ផ្លូវណាកាត់ត្រង់ទៅលើភូមិព្រៃសណ្តែក ត្បិតខ្ញុំខានមកយូរឆ្នាំហើយ មិនដឹងជាផ្លូវណាគាត់ទៅឲ្យត្រង់ ?» ។ កូនក្រោលបង្គោលស្នឹង អាក្រហមមួយនេះ ម្តាយក្មេកគាត់ចែក ឯអាស្នែងកន្ទេកឪងញគាត់ឲ្យ អញមិនលួចគោរបស់អាណាមកទឹមទេ» ។ ឯបុរសប្តីប្រពន្ធដែលសួរផ្លូវនោះ ឮហើយនិយាយគ្នាថា «អ្នកនេះ យើងសួរផ្លូវគាត់ៗនិយាយពីគោ ហើយស្តីគំរោះគំរើយឲ្យយើងផង ណ្ហើយគេហ៍! យើងកុំខ្ចីសួរវា យូរឆាប់គង់តែនឹងទៅដល់ផ្ទះបងប្អូនមិនខាន» ហើយក៏បណ្តើរគ្នាហួសទៅ ។ ឯអាតម្លង់៧ សន្តាននោះ ក៏ខំភ្ជួរស្រែមិនឈប់ ដល់ពេលថ្ងៃជិតត្រង់ មេតម្លង់ជាប្រពន្ធក៏ទូលបាយទៅឲ្យប្តីបរិភោគ លុះទៅដល់ក៏ដាក់ល្អីបាយក្រោយម្លប់ឈើ នៅភ្លឺស្រែ ។ ប្តីឃើញប្រពន្ធយកបាយមកឲ្យ ក៏ឈប់ភ្ជួរស្រែ បរិភោគបាយ និយាយទាំងខឹងប្រាប់ប្រពន្ធថា «មានបុរសប្តីប្រពន្ធបណ្តើរគ្នាមកពីណាចោទប្រកាន់ថា អញលួចគោវា ឯគោ ១ នឹមនេះ ប្រាកដជាម៉ែឪឯងចែកមក» ។ ប្រពន្ធឃើញមាត់ប្តីនិយាយម្ហបៗ នឹកស្មានថាស្តីឲ្យខ្លួន ស្រាប់តែខឹង ហើយឆ្លើយតបតៅវិញថា «អញគិតថាប្តីមកភ្ជួរស្រែទាល់ថ្ងៃត្រង់ ខំប្រញាប់ប្រញាល់ទូលបាយមកឲ្យស៊ី ឥឡូវទៅជាថា ឯងមានសហាយ អញសហាយនឹងឈ្មោះអាណា គាត់រកមុខឲ្យឃើញ» ។ ឯប្តីមិនទាល់តែពមបាយអស់មួយកូនល្អី ប្រពន្ធថាអ្វីក៏មិនឮផង ។ លុះប្តីបរិភោគរួច ប្រពន្ធកន្រ្តាក់យកល្អី ។ ប្តីសួរថា «ឯងមានការអ្វីឯផ្ទះ បានជាប្រញាប់ម្ល៉េះ?» ប្រពន្ធថា «អញមុខជាប្រាប់ម៉ែឪអញមិនខាន» ហើយកណ្តៀតល្អីត្រឡប់ទៅដល់ផ្ទះ ជួបនឹងម្តាយ និយាយទាំងខឹងមុខក្រហមប្រាប់ម្តាយថា «កូនប្រសាម៉ែឯងវាល្អហើយ! ខ្ញុំទូលបាយទៅឲ្យស៊ី ដាក់ល្អីស្ទើរតែមិនទាន់ វាស្តីឲ្យខ្ញុំថាមានសហាយ» ។ ចំណែកម្តាយនោះ ខឹងញ័រឡើងថា «ហងឯង ដូច្នេះទេតើ បានជាមុខក្រហម អញថាកូនថាចៅ បានជាចាំផ្ទះឲ្យវា ឥឡូវវាថាឯងលួចថ្នាំវាយកទៅដូរដូង មេអន្តរធានឯងក្រោយៗ កុំនិយាយដូច្នេះ មិនត្រូវទេ សូម្បីតែថ្នាំ១ឆ្នុក ក៏អញមិនលួចយកផង បើទុកជាអញយកមែន ម្តាយនឹងកូនមិនត្រូវហងឯងពោលឲ្យអញខ្មាសគេទ ចាំឪហងឯងមក អញប្រាប់ឲ្យជេរវាយប្រដៅហងឯងមិនខាន» ។ លុះយូរបន្តិច ប្តីមកពីកាប់បង្គោលធ្វើរបងបង្ការមិន ឲ្យគោក្របីចូលស៊ីសំណាបសន្ទូង ប្រពន្ធនិយាយប្រាប់ប្តីថា «កូនស្រីយ់ងវាយកបាយទៅឲ្យប្តី ខ្ញុំចាំផ្ទះឲ្យវា លុះមកវិញ វាថាខ្ញុំជាម្តាយលួចថ្នាំវាដូរដូង ខ្ញុំខឹងណាស់» ។ ប្តីស្តាប់មិនឮ ខឹងនឹងប្រពន្ធក៏ជេរថា «មេចោរគ្រហរ! ហងឯងប្រចណ្ឌអញអីម៉្លេះ! អញមានស្លៀកពាក់តែងតួដើរលេងចង់ស្រីឯណា អញទៅកាប់ឈើធ្វើបង្គោលរបងទេតើ! អញអត់តែម្តងនេះ ក្រោយៗបើហងឯងនៅតែស្តីប្រចណ្ឌអញទៀត មុខជាអញធាក់ឲ្យដួលទាំងជំហរមិនខាន» ហាមប្រពន្ធហើយ បរិភោគបាយ រួចទៅចងសន្ទួចបានត្រី ត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ។ វេលាថ្ងៃល្ងាច ប្រពន្ធក៏ធ្វើត្រីស្លអាំងឲ្យប្តីបរិភោគខ្លះ រំលែកទុកព្រឹកខ្លះ ដើម្បីនឹងធ្វើសម្រាប់យកទៅប្រគេនលោកកូនឯវត្ត និងកូនប្រុសតូចម្នាក់ឲ្យនៅរៀនអក្សរជាមួយនឹងលោកបងនោះ ។ លុះព្រឹកឡើង ម្តាយនោះដាំបាយដួសដាក់ចាន មានម្ហូបពីល្ងាចស្រាប់ ទូលយកទៅដល់កុដិប្រគេនលោកកូន ហើយនិយាយថា « ខ្ញុំព្រះករុណារលឹកលោកកូនណាស់! មួយទៀតប្អូនតូចវារៀនអក្សរក្រាន់បើទេ?» ។ លោកកូននោះប្រាប់ថា «ចម្រើនពរញោម! អាត្មាសព្វថ្ងៃនេះ កុំពុងស្រឡាញ់សីលផ្នួសណាស់, អាត្មាមិនសឹកទេ» ។ ម្តាយក៏ហៅកូនតូចដែលនៅបម្រើបងនោះថា «អានាង! លាលោកបងទៅផ្ទះនឹងម្តាយបានមួយថ្ងៃសិន ត្បិតឪពុកឯងរឭកណាស់» ។ កូនតូចឆ្លើយប្រាប់ម្តាយថា «ត្រីងៀតលោកបង នៅពីរកន្ទុយទុកក្នុងកុដិ, ពេលល្ងាច ខ្ញុំយកពីរចម្រៀក ដុតស៊ីបាយ ដែលសល់ពីលោកឆាន់ពេលព្រឹកនោះ» ។ ឯលោកសង្ឃ ដែលគង់នៅចិតកុដិទាំងប៉ុន្មាន បានឮម្តាយនឹងកូននិយាយតែដោយខ្លួន មិនទទួលសម្រុងគ្នាដូច្នើ លោកទាំងអស់ទប់ពុំបាន ក៏សោចទ្រហឹងអឺងអាប់ ។ សិកានោះ ក៏សំពះលាលោកកូនត្រឡប់មកដល់ផ្តះវិញ ហើយលុតជង្គង់ជូនបុណ្យប្តីថា «ខ្ញុំជូនបុណ្យង្នកផង» ។ ប្តីឆ្លើយថា «អើ! អញឃើញបាយសម្លខអាំង ព្យួរទុកនៅសង្រែក អញស៊ីអស់ទៅហើយ» ។ ប្រពន្ធក៏មើលមុខប្តីៗ មើលមុខប្រពន្ធ ប៉ប្រិចភ្នែកម៉ក់ៗ ធ្វើវាហឺតែដោយខ្លួន ។ លុះយូរបន្តិច ស្រាប់តែប្អូនស្រីបង្កើតខាងប្តី នៅភូមិដទៃឆ្ងាយមកដល់ បានផ្លែពង្រមួយផ្តិលនិងស្លឹកប្រស់ស្វាមួយសំណុំមកផ្ញើបង និយាយសួរបងថា «បងបានភ្ជួររាស់ដកស្ទួងបានស្រែប៉ុន្មានហើយ?» ។ បងទាំងប្តីប្រពន្ធឆ្លើយប្រាបទៅប្អូនស្រីវិញថា «អើហង! ល្មមទុកដាក់ឲ្យវាមានប្តីទៅចុះ តែហងមើលកុំឲ្យតែចេះលេងបៀផឹកស្រាជក់អាភៀន» ។ ប្អូនស្រីស្ងាប់មិនឮទៀត ក៏ប្រាប់ទៅបងទាំងពីរនាក់ថា «ខ្ញុំស្តាយត្រឡាចខ្ញុំមួយទ្រើងណាស់ កំពុងតែផ្កាក្តិបតូចៗ ស្រាប់តែមេជ្រូកវាទៅឈ្មួសគល់ដាច់ងាប់អស់» ។ បងទាំងបិរនាក់ថា «អើហង! ល្មមទៅផ្ទះក៏ទៅចុះ ល្ងាចណាស់ហើយ ក្រែងកូនវាយំរក» ។ ប្អូនស្រីនោះ ក៏ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ។ ព្រោះអ្នកទាំង ៧ នាក់ គឺបុរស-ស្រី្ត ប្តីប្រពន្ធ, ម្តាយឪពុក, លោកភិក្ខុ-កុមារជាកូននិងប្អូនស្រី សុទ្ធតែថ្លង់និយាយមិនចុះសម្រុងគ្នា បានជារឿងនេះគេហៅថា រឿងតម្លង់៧សន្តាន ។
ស្តាប់មិនជាក់ កុំអាលញាក់ចិញ្ចើម
ដកស្រង់ពីគេហទំព័រ ស្នាដៃកូនខ្មែរ
